ΑΝΤΙΟ ΔΑΣΚΑΛΕ

                   Αποχαιρετισμός στον Καθηγητή Γιώργο Κασιμάτη

                                                ΑΝΤΙΟ ΔΑΣΚΑΛΕ

Γράφει ο Δημήτρης Σκουτέρης

Η απώλεια του Καθηγητή Συνταγματικού Δικαίου Γιώργου Κασιμάτη αποτελεί βαθύ πλήγμα για την Ελληνική Δημοκρατία, την επιστήμη του δικαίου και τον δημόσιο βίο της χώρας. Υπήρξε μια κορυφαία μορφή του νομικού μας κόσμου, ένας δάσκαλος με σπάνια παιδεία, ήθος, πατριωτισμό και αφοσίωση στις αρχές του Συντάγματος και του κράτους δικαίου. Ένας πραγματικός ΔΗΜΟΚΡΑΤΗΣ

Για όσους είχαμε την τιμή να τον έχουμε καθηγητή στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, ο Γιώργος Κασιμάτης δεν υπήρξε απλώς ένας διδάσκων. Ήταν ένας πνευματικός καθοδηγητής που ενέπνεε σεβασμό, στοχασμό και βαθιά αγάπη για τη γνώση και τη δημοκρατία. Η διδασκαλία του ξεπερνούσε τα όρια της νομικής επιστήμης∙ ήταν μια διαρκής υπενθύμιση ότι το Σύνταγμα δεν είναι απλώς ένα νομικό κείμενο, αλλά ο θεμέλιος λίθος της ελευθερίας, της κοινωνικής δικαιοσύνης και εν τέλει της δημοκρατίας.

Η συμβολή του στην επιστήμη υπήρξε πολυδιάστατη και διαχρονική. Με το πλούσιο συγγραφικό του έργο και τη θεωρητική του οξυδέρκεια, διαμόρφωσε γενιές επιστημόνων κυρίως αλλά όχι μόνον νομικών και συνέβαλε καθοριστικά στη θεμελίωση του σύγχρονου συνταγματικού διαλόγου στην Ελλάδα. Παράλληλα, η παρουσία του στον δημόσιο χώρο υπήρξε πατριωτική, θαρραλέα και ακέραιη — υπερασπιζόμενος πάντοτε με παρρησία τις αρχές της δημοκρατίας, των δικαιωμάτων του ατόμου αλλά και του ανθρωπισμού, ακόμη και όταν αυτό σήμαινε ότι έπρεπε να σταθεί Όρθιος απέναντι σε κατεστημένες αντιλήψεις ή πολιτικά ρεύματα.

Ο πατριωτισμός του Γιώργου Κασιμάτη υπήρξε γνήσιος και ανιδιοτελής. Δεν εκφραζόταν με λόγια, αλλά με πράξεις και στάση ζωής έδωσε μεγάλες μάχες για την ανεξαρτησία της Κύπρου και κατά του αποικιακού Σχεδίου Ανάν, ενώ ήταν από τα κεντρικά πρόσωπα που πολιτικά και νομικά αντιτάχθηκαν συστηματικά στα Μνημόνια από την αρχή. Υπηρέτησε την πατρίδα με συνέπεια, τόσο ως ακαδημαϊκός όσο και ως πολίτης, υπερασπιζόμενος πάντοτε την εθνική κυριαρχία, τη λαϊκή κυριαρχία και τα δικαιώματα των Ελλήνων πολιτών.

Κατά τη διάρκεια της μακράς του πορείας, υπηρέτησε με τιμή, συνείδηση και ευθύνη σε καίριες θέσεις του δημόσιου βίου. Διετέλεσε Διευθυντής του Νομικού Γραφείου και Νομικός Σύμβουλος του Πρωθυπουργού Ανδρέα Παπανδρέου (1981-1988), Πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου της ΕΡΤ, καθώς και μέλος επιτροπών και συμβουλίων που προώθησαν τη μελέτη και την υπεράσπιση των δημοκρατικών θεσμών. Σε κάθε θέση, η παρουσία του ήταν συνώνυμη της ευθύτητας, της ανεξαρτησίας σκέψης και της προσήλωσης στο δημόσιο συμφέρον και την δημοκρατία.

Ο Γιώργος Κασιμάτης θα μείνει στη μνήμη και για την ανυποχώρητη στάση του απέναντι στα μνημόνια, τα οποία θεωρούσε αντίθετα προς το Σύνταγμα και τη λαϊκή κυριαρχία. Με παρρησία διατύπωσε τη θέση του ότι «η υποδούλωση μιας χώρας δεν μπορεί να γίνει με νομικό μανδύα» και υπερασπίστηκε με συνέπεια την ανεξαρτησία και αξιοπρέπεια του ελληνικού λαού. Η φωνή του υπήρξε φάρος συνταγματικής συνείδησης και πατριωτικής αξιοπρέπειας σε μια δύσκολη περίοδο για τη χώρα.

Στις 14.02.2014 (περίοδο που είχαμε συγκυβέρνηση ΝΔ και ΠΑΣΟΚ -όταν Σαμαράς—Βενιζέλος συγκυβερνούσαν και ήταν υπουργός ο Μητσοτάκης/ ο δε Ανδρουλάκης ατύπως συγκυβερνούσε με την δεξιά όντας ακόμα Γραμματέας στο ΠΑΣΟΚ δηλαδή Νο 2 )  τότε ο καθηγητής Κασιμάτης σε άρθρο του σχετικά με «τη Δανειοδοτική Σύμβαση, το Μνημόνιο και τη Συμφωνία Έγκρισης του ΔΝΤ» ανέφερε κατά λέξη:

 1. Η Δανειοδοτική Σύμβαση, το Μνημόνιο και η Συμφωνία έγκρισης του ΔΝΤ αποτελούν μια ενιαία διεθνή σύμβαση που υπογράφουν η Ελληνική Δημοκρατία, οι 16 χώρες της Ευρωζώνης και (στην τρίτη περίπτωση) και το ΔΝΤ.

2. Με την ενιαία αυτή διεθνή σύμβαση επιβάλλονται οι όροι που δένουν χειροπόδαρα την Ελλάδα: 

• Παραίτηση από τις ενστάσεις εθνικής κυριαρχίας, εθνικής κληρονομιάς και από κάθε άλλη ένσταση
• Παραβίαση θεμελιωδών δικαιωμάτων που εγγυώνται το Σύνταγμα, το Ευρωπαϊκό Δίκαιο και το Διεθνές Δίκαιο
• Παραβίαση θεμελιωδών αρχών της συνταγματικής, της ευρωπαϊκής και της διεθνούς νομιμότητας.

3. Οι συμβάσεις αυτές έπρεπε να κυρωθούν ως διεθνείς συμβάσεις από τη Βουλή των Ελλήνων με πλειοψηφία των 3/5 των βουλευτών, δηλαδή με 180 βουλευτές.

Αυτό το επιβάλλουν το Ελληνικό Σύνταγμα και το Διεθνές Δίκαιο.

Όμως δεν έγινε.

Αντ' αυτού η Σύμβαση Δανειοδότησης που είναι η βασική Σύμβαση από τις τρεις, ορίζει παράνομα ότι θα εφαρμόζονται από την ημέρα υπογραφής τους χωρίς κύρωση. Το ίδιο όρισε και ένας νόμος που ψηφίστηκε λίγες μέρες μετά το ν. 3847/2010. Ο νόμος είναι αντισυνταγματικός.

4. Το ότι δεν κυρώθηκαν από τη Βουλή των Ελλήνων οι τρεις Συμφωνίες, που αποτελούν την ενιαία Σύμβαση δανειοδότησης, παραβιάζει και το Ελληνικό Σύνταγμα και το Διεθνές Δίκαιο. Συνέπεια αυτής της σοβαρής παραβίασης είναι ότι οι Συμβάσεις είναι άκυρες και μάλιστα ανυπόστατες.

5. Με βάση τις ανυπόστατες συμβάσεις ασκείται εξουσία στην Ελλάδα εκτός Συντάγματος, εκτός Διεθνούς Δικαίου και εκτός νόμου.

• Η παράνομη εξουσία που ασκείται είναι:

1.     όλες οι υποχρεώσεις εφαρμογής των Συμβάσεων που εκτελεί η Ελλάδα και

2.     ο λεπτομερής και αυστηρός έλεγχος της «Τρόικα»

• Η εξουσία αυτή είναι εκτός συνταγματικής νομιμότητας και επομένως πραξικοπηματική.
• Σε οποιοδήποτε άλλο κράτος της Ευρώπης θα είχε απαγορευθεί η είσοδος της Τρόικα για έλεγχο στην χώρα από τον εισαγγελέα.

6. Η επιβολή στην Ελλάδα των όρων που παραβιάζουν το Σύνταγμα και το Διεθνές Δίκαιο, ιδίως του όρου παραίτησης από τις ενστάσεις εθνικής κυριαρχίας «άνευ όρων και αμετακλήτως» αποτελεί άσκηση οικονομικής και πολιτικής βίας σύμφωνα με την Σύμβαση της Βιέννης, του 1969.

Συμπέρασμα:

1. Για τις πιο αυστηρές και απάνθρωπες διεθνείς συμβάσεις της Ελληνικής Δημοκρατίας παρέκαμψε η Κυβέρνηση όλους τους βασικούς θερμούς του Πολιτεύματος: 

• το Αντιπροσωπευτικό Σώμα του Ελληνικού Λαού
• τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας
• το Υπουργείο Εξωτερικών

και δεν ενημέρωσε τον ελληνικό λαό.

2. Η εξουσία που ασκείται βάσει των Συμβάσεων με την Ευρωζώνη και το ΔΝΤ είναι πραξικόπημα.

Η προσφορά του στην ελληνική κοινωνία ξεπέρασε τα όρια της πανεπιστημιακής έδρας. Υπερασπίστηκε τους δημοκρατικούς θεσμούς, στάθηκε στο πλευρό των νέων, των εργαζομένων, των αδυνάτων. Με το ήθος του και την αφοσίωσή του στις αρχές της δικαιοσύνης, έγινε παράδειγμα πολίτη που συνδυάζει τη βαθιά επιστημονική γνώση με το αίσθημα ευθύνης απέναντι στην πατρίδα και το κοινό καλό.

Ο Γιώργος Κασιμάτης θα μείνει στη μνήμη μας ως υπόδειγμα επιστήμονα, δασκάλου και πολίτη· ως άνθρωπος με ακλόνητη προσήλωση στις αξίες της ελευθερίας, της αξιοπρέπειας και της δικαιοσύνης. Η απουσία του αφήνει δυσαναπλήρωτο κενό, αλλά το έργο, η σκέψη και το παράδειγμά του θα συνεχίσουν να φωτίζουν τον δρόμο των νέων νομικών και όλων όσοι πιστεύουν στην ουσία και τη δύναμη της Δημοκρατίας.

Ας κρατήσουμε την σκέψη του και ας επαναπροσδιορίσουμε ΑΠΑΝΤΕΣ την συμπεριφορά μας. Ρωτήθηκε ο Δάσκαλος: - ποιος θα έπρεπε να είναι τελικά ο ρόλος του πανεπιστημιακού διανοούμενου απέναντι στην εξουσία;

Ιδού η απάντηση του: «Δυστυχώς δεν είμαι ικανοποιημένος από τους συναδέλφους μου και γενικά από τα μέλη της πνευματικής ηγεσίας της χώρας. Όμως δεν είμαι ευχαριστημένος ούτε από τους φοιτητές, που ήταν πάντοτε η πρωτοπορία. 

Ελάχιστοι αγωνίζονται σήμερα για την Ελλάδα και τον άνθρωπο. Λησμονούν ότι η αποστολή του επιστήμονα

δεν είναι να κρατάει τις γνώσεις του μόνο για τον εαυτό του και για την επαγγελματική του σταδιοδρομία, 

αλλά κυρίως και πρώτα από όλα για τον άνθρωπο και την κοινωνία.

Όσοι δεν το αντιλαμβάνονται, είναι επίορκοι του λειτουργήματός τους. 

Αντί να λειτουργούν ως πνευματική ηγεσία που φωτίζει, προτιμούν να λειτουργούν ως πνευματικό κατεστημένο που ασκεί κηδεμονία.

 

                                                 ΑΝΤΙΟ ΔΑΣΚΑΛΕ

                                                Αιωνία σου η Μνήμη.