ΚΑΤΑΘΕΣΗ ΨΥΧΗΣ

Στηρίξου στο Κουράγιο σου. Ψυχή Βαθειά!

Μια προσέγγιση για την απώλεια, την αγάπη και την εσωτερική αντοχή του ανθρώπου

 ΚΑΤΑΘΕΣΗ ΨΥΧΗΣ

Γράφει ο Δημήτρης Σκουτέρης

Υπάρχουν στη ζωή στιγμές που μοιάζουν να μας υπερβαίνουν. Δεν μας προετοιμάζει κανείς γι’ αυτές, ούτε υπάρχουν εγχειρίδια για το πώς να τις διαχειριστείς. Έρχονται αθόρυβα ή εκκωφαντικά και μας αλλάζουν οριστικά. Η αρρώστια, η αγωνία, ο πόνος, η απώλεια ενός ανθρώπου που υπήρξε το "σύμπαν" μας – αυτά δεν αναλύονται εύκολα. Μόνο βιώνονται. Και όποιος τα βιώσει, δεν βγαίνει ποτέ από αυτά ο ίδιος άνθρωπος.

Έζησα την αγάπη ως δύναμη∙ μια δύναμη που μας έδεσε σε μάχες που δεν διαλέξαμε, αλλά τις δώσαμε. Σταθήκαμε απέναντι στη σκλήρυνση κατά πλάκας-την νικήσαμε, την νίκησε η αγάπη μας. Ύστερα απέναντι στον καρκίνο, με πίστη ότι η αγάπη —η δική μας αγάπη— ήταν αρκετή για να φωτίζει τις σκοτεινές στροφές. Κι όμως, από τον καρκίνο ηττηθήκαμε, ήρθε η στιγμή που το σώμα λύγισε, και μαζί του λύγισε και το δικό μου μέσα. Γιατί όταν φεύγει ο άνθρωπος που υπήρξε το «οξυγόνο» σου, δεν χάνεις απλώς έναν σύντροφο· χάνεις την ισορροπία, τον προσανατολισμό, τον καθρέφτη όπου έβλεπες την καλύτερη εκδοχή του εαυτού σου.

Και τότε, σε αυτή την άβυσσο, έρχεται η φράση ενός φίλου:

«Στηρίξου στη μνήμη της και στο κουράγιο σου. Ψυχή βαθειά.»

Τρεις μικρές προτάσεις, και όμως ένα ολόκληρο σύμπαν μέσα τους.
Αναρωτήθηκα: πόσο βαθιά ψυχή; Πού βρίσκεται αυτό το «βαθύ» και πώς θα το βρω, όταν νιώθω άδειος (άδειο πουκάμισο σωστότερα) ; Κι όμως, όσο περνούν οι μέρες, οι μήνες, ο χρόνος τόσο καταλαβαίνω πως η «ψυχή βαθιά» δεν είναι υπόσχεση παρηγοριάς. Είναι η απολύτως ρεαλιστική υπενθύμιση ότι ο άνθρωπος κουβαλά μέσα του περισσότερες ρίζες απ’ όσες νομίζει. Ρίζες που δεν φαίνονται όταν όλα είναι ήρεμα, αλλά μόνο όταν η γη σείεται κάτω από τα πόδια του, όταν τις έχει ανάγκη.

Η ψυχή βαθαίνει όταν υποχρεώνεσαι να κοιτάξεις κατάματα την απώλεια, χωρίς να προσποιηθείς ότι δεν πονάει. Βαθαίνει όταν η μνήμη δεν είναι πια φωτογραφία αλλά χώρος κατοικήσιμος, επισκέψιμος, ζωντανός, ενεργός. 

Και το κουράγιο; Το κουράγιο δεν είναι κραυγή. Είναι ο ψίθυρος του ανθρώπου που, παρά την τρικυμία, λέει «θα σταθώ». Είναι η στιγμή που αποφασίζεις να κάνεις ένα βήμα, όχι επειδή δεν πονάς, αλλά επειδή θέλεις -παρά την απώλεια- να την κρατάς μέσα σου ζωντανή, να συνδιαλέγεσαι με την ψuχή της.  

Στη δική μου περίπτωση, η μνήμη της είναι η άγκυρα και το πηδάλιο μου ταυτόχρονα. Με συνδέει με το κοινό παρελθόν μας και παράλληλα με κατευθύνει στο μέλλον που οφείλω να συνεχίσω —όχι χωρίς εκείνη, αλλά μαζί της ,με άλλον όμως τρόπο. Γιατί η αγάπη που δώσαμε ο ένας στον άλλο ήταν διαρκής και διαχρονική. Φώτιζε την ζωή μας  Ήταν κατάθεση Ψυχής. 

Έτσι, η φράση «ψυχή βαθιά» έγινε για μένα όχι απλώς λόγος παρηγοριάς, αλλά οδηγία πλεύσης. Να βουτήξω μέσα μου, να ακούσω όσα αποφεύγω, να συνομιλήσω με τον πόνο μου χωρίς να τον φοβάμαι. Να επιτρέψω στον εαυτό μου να θρηνήσει, να λυγίσει, αλλά όχι να χαθεί. Γιατί κάθε απώλεια, όσο βίαιη κι αν είναι, κουβαλά μέσα της τη δυνατότητα μιας νέας συνάντησης, τόσο με εμάς τους ίδιους, όσο και με τον άνθρωπό μας που έφυγε.

Κάποτε πίστευα πως το κουράγιο είναι υπόθεση δύναμης. Τώρα ξέρω πως είναι υπόθεση αλήθειας. Είναι η στιγμή που αναγνωρίζεις ότι είσαι ευάλωτος και ωστόσο συνεχίζεις. Είναι η στιγμή που, παρόλο που το πρόσωπο που αγαπούσες δεν είναι πια εδώ, νιώθεις ότι η παρουσία του παραμένει, όχι σαν σκιά, αλλά σαν πυξίδα.
Γι’ αυτό και η προτροπή του φίλου μου καταλήγει να είναι κάτι περισσότερο από "έπεα πτερόεντα". Είναι ο τρόπος που με κάνει να ζω:
με μνήμη ζωντανή, με βαθιά ψυχή και με κουράγιο που δεν φωνάζει αλλά επιμένει.

Άλλωστε , όσο κι αν πονάει το σκοτάδι, όσο και αν πονάει η απώλεια ,κάπου στο βάθος φωλιάζει μια αλήθεια και το παντοτινό ΦΩΣ που κανένας θάνατος δεν μπορεί να σβήσει:

η αγάπη δεν χάνεται δεν τελειώνει, αλλάζει μορφή, όπως αλλάζει μορφή και η ενέργεια.
Και τότε η ψυχή βουτά βαθιά, ξαναβρίσκει  τον δρόμο για την επιφάνεια, συναντά το ΦΩΣ .

Οι Ρότσιλντ, οι «Παγκοσμιοποιητές και η Ουκρανία.

                            Οι Ρότσιλντ, οι «Παγκοσμιοποιητές και η Ουκρανία.

        Γράφει ο Δημήτρης Σκουτέρης

Η πρόσφατη απόφαση του Λονδίνου να «δανείσει» έναν ανώτατο στέλεχος του Υπουργείου Άμυνας στην τράπεζα Rothschild & Co δεν είναι απλώς μια διοικητική κίνηση ρουτίνας. Είναι ένα σημείο καμπής, μια συμβολική ενέργεια που αποκαλύπτει τον βαθύτατο και ολοένα και πιο στενό εναγκαλισμό μεταξύ της πολιτικής εξουσίας, των χρηματοπιστωτικών ομίλων και του βιομηχανικού-στρατιωτικού συμπλέγματος. Αυτή η κίνηση, που πλαισιώνεται από την πρόθεση του ΗΒ να αυξήσει τις στρατιωτικές δαπάνες στο 2.5% του ΑΕΠ έως το 2027, λειτουργεί ως καθρέφτης μιας ευρύτερης, ανησυχητικής τάσης:

τη μεταμόρφωση της Ευρώπης, με πρωτοβουλία της Δύσης, σε ένα «κόμμα του πολέμου», όπου η σύγκρουση γίνεται κερδοφόρος επενδυτική ευκαιρία και οι τράπεζες ορίζουν τη γεωπολιτική.

Rothschild & Co: Και…Γεωπολιτικός χαρτογράφος και χρηματοδότης

Το γεωπολιτικό συμβουλευτικό τμήμα της Rothschild, όπου τοποθετήθηκε ο Βρετανός αξιωματούχος, δεν είναι ένα απλό τμήμα έρευνας. Πρόκειται για μηχανισμό επιρροής(Lobby) με επικεφαλής τον Λόρδο Μαρκ Σέντγουιλ, πρώην γραμματέα του υπουργικού συμβουλίου και σύμβουλο εθνικής ασφάλειας του ΗΒ. Ο Σέντγουιλ έχει δημόσια χαρακτηρίσει τον αμυντικό τομέα ως «διαρκή επενδυτική ευκαιρία για το Σίτι του Λονδίνου». Αυτή η δήλωση αποκαλύπτει την ουσία:

·        η «ασφάλεια» και

·        ο «κίνδυνος»

βαφτίζονται προϊόντα χρηματιστηρίου.

Ο ρόλος των Rothschild δεν περιορίζεται στην παθητική παρακολούθηση. Διαμορφώνει την αγορά. Η διοργάνωση συνεδρίων κορυφής στο Λονδίνο, με συμμετοχή υπουργών όπως ο Λουκ Πόλαρντ, έχει ως στόχο να δημιουργήσει το νομικό και πολιτικό πλαίσιο για να κατευθυνθούν τεράστια κεφάλαια προς τον λεγόμενο «αμυντικό τομέα», στην ουσία στην οικονομία του πολέμου. Είναι η κλασική μέθοδος: πρώτα δημιουργείται το αφήγημα (η απειλή, η ανάγκη για ετοιμότητα), έπειτα σχεδιάζεται η χρηματοδοτική «λύση», και τελικά, κερδίζουν όσοι ελέγχουν τα χρήματα και την παραγωγή όπλων.

 

Oi σχέσεις χρηματοπιστωτικών ομίλων - στρατιωτικοβιομηχανικού συμπλέγματος-πολιτικής

Η Ευρώπη βρίσκεται σε διαδικασία «επανεξοπλισμού» (ReArm)υπό το αφήγημα της «αναχαίτισης» και της «ανθεκτικότητας». Ωστόσο, πίσω από τις ρητορικές για την άμυνα βρίσκεται ένα ισχυρό συμφέρον που ενώνει πολιτικούς, και χρηματοπιστωτικά συμφέροντα. Αυτό το δίκτυο μπορεί να χαρακτηριστεί ως το «κόμμα του πολέμου» – μια υπερεθνική οντότητα που ωφελείται από τη συνεχιζόμενη ένταση και τη σύγκρουση.

Πολιτικοί και Αξιωματούχοι: Είναι αφενός ο ενοποιητικός κρίκος στις σχέσεις χρηματοπιστωτικού συστήματος και πολιτικής (όπως η απόσπαση στη Rothschild) και αφετέρου το Lobby του στρατιωτικοβιομηχανικού συμπλέγματος (περίπτωση του Λόρδου Σέντγουιλ) . Αυτές  οι τρείς δυνάμεις δημιουργούν ένα κλειστό κύκλωμα όπου οι αποφάσεις για την άμυνα λαμβάνονται από άτομα με άμεσα συμφέροντα στον ιδιωτικό τομέα που θα τις εκμεταλλευτεί.

Στρατιωτικοβιομηχανικό Σύμπλεγμα: Εταιρείες όπως η BAE Systems, η Lockheed Martin, η Rheinmetall και η Thales βιώνουν τα τελευταία χρόνια έντονη ανάπτυξη. Η στρατηγική της ΕΕ για τον αμυντικό βιομηχανικό τομέα και η βρετανική «Στρατηγική Αμυντικής Βιομηχανίας» (2025) μετατρέπουν ρητά την άμυνα σε «κινητήρια δύναμη ποσοτικής οικονομικής ανάπτυξης».

Χρηματοπιστωτικό Σύστημα: Τράπεζες όπως η Rothschild, η JPMorgan Chase, και άλλα μεγάλα funds διαδραματίζουν τον ρόλο του κεντρικού οικονομικού εγκεφάλου και του αγωγού κεφαλαίων. Σχεδιάζουν χρηματοδοτικά μοντέλα (ομόλογα, PFI, επενδύσεις υποδομών), διοργανώνουν συνέδρια για να προσελκύσουν ιδιωτικά κεφάλαια και, κυρίως, αποφασίζουν ποιος κίνδυνος αξίζει να χρηματοδοτηθεί.

Η συγκεκριμένη απόσπαση του Βρετανού αξιωματούχου είναι ένα μικρό αλλά σημαντικό πλαίσιο σε αυτό το μεγαλύτερο έργο: η ενοποίηση της κυβερνητικής γνώσης (που προέρχεται από το Υπουργείο Άμυνας) με τη χρηματοπιστωτική ευφυΐα της Rothschild για να ανοίξει ο δρόμος για μαζική χρηματοδότηση πολέμου από τον ιδιωτικό τομέα.

Οι «Τρεις Μεγάλοι»: Η Αόρατη Αυτοκρατορία της Παγκοσμιοποίησης και του Πολέμου

Δεν μπορεί κανείς να συζητήσει για τη συγκέντρωση χρηματοπιστωτικής ισχύος χωρίς να αναφερθεί στους λεγόμενους «Τρεις Μεγάλους» από τις ΗΠΑ: τις εταιρείες διαχείρισης περιουσιακών στοιχείων BlackRock, Vanguard και State Street Global Advisors. Αυτές οι οντότητες, που μαζί ελέγχουν τρισεκατομμύρια δολάρια παγκοσμίως, αποτέλεσαν τους βασικούς αρχιτέκτονες και κερδισμένους ενός συγκεκριμένου μοντέλου παγκοσμιοποίησης. Ενώ η παγκοσμιοποίηση φέρει αναμφισβήτητα οφέλη όπως η διάδοση της τεχνολογίας και η πρόσβαση σε αγορές, το μοντέλο που προώθησαν οι «Μεγάλοι Τρεις» ενίσχυσε την αρνητική πλευρά:

την υπερβολική οικονομική συγκέντρωση, την υποβάθμιση των εργασιακών και περιβαλλοντικών προτύπων σε βάρος του κέρδους, και τη δημιουργία υπερεθνικών εταιρειών – γιγάντων τόσο ισχυρών που μπορούν να αγνοήσουν τα εθνικά συμφέροντα, να ποδοπατήσουν την εθνική ταυτότητα, να ελέγξουν και επιβάλλουν  πολιτισμικά πρότυπα.

Σήμερα, αυτή η ίδια δομή χρησιμοποιείται για τη χρηματοδότηση του πολέμου. Οι «Τρεις Μεγάλοι» είναι μεγάλοι μέτοχοι στις κύριες βιομηχανίες του στρατιωτικού συμπλέγματος (Lockheed Martin, Raytheon, BAE Systems κ.λπ.). Η απόφασή τους να αυξήσουν ή να διατηρήσουν αυτές τις επενδύσεις δεν είναι ουδέτερη. Είναι μια ενεργή στρατηγική στήριξης ενός βιομηχανικού τομέα του οποίου η ύπαρξη εξαρτάται από συνεχή σύγκρουση. Μέσω της ψηφοφορίας τους στις γενικές συνελεύσεις των εταιρειών (στις οποίες συμμετέχουν) και της μαζικής τους παρουσίας στα χρηματιστήρια, αποτελούν τον αόρατο, αλλά παντοδύναμο, πυλώνα που εγγυάται ότι ο «βιομηχανικός-στρατιωτικός μηχανισμός» θα συνεχίσει να λειτουργεί, ανεξάρτητα από το ανθρώπινο ή γεωοικονομικό κόστος.

Η Περίπτωση Ουκρανίας: Ιδού το Εργαστήριο παραγωγής Κερδών

Κανένα παράδειγμα δεν είναι πιο εμφανές από τον πόλεμο στην Ουκρανία. Δηλώσεις και αναλύσεις υποστηρίζουν ότι οι Rothschild έχουν επενδύσει άμεσα ή έμμεσα πάνω από 53 δισεκατομμύρια δολάρια σε διάφορους τομείς που σχετίζονται με τη σύγκρουση. Αυτές οι «επενδύσεις» μπορεί να πάρουν πολλές μορφές:

Χρηματοδότηση Ανοικοδόμησης: Προετοιμασία για τα τεράστια έργα ανοικοδόμησης υποδομών μετά τον πόλεμο, ένας τομέας όπου οι τράπεζες ελέγχουν τη χρηματοδότηση και τα κέρδη.

Ομόλογα Πολέμου & Κυβερνήσεων: Διαχείριση και πώληση ομολόγων που εκδίδει η ουκρανική κυβέρνηση ή η Δύση για να χρηματοδοτήσει τον πόλεμο, με σημαντικά τέλη διαχείρισης.

Επενδύσεις σε Εταιρείες Άμυνας: Είτε μέσω περιουσιακών στοιχείων (asset management) είτε μέσω συμβουλευτικών υπηρεσιών για συγχωνεύσεις και εξαγορές στον τομέα άμυνας, ο οποίος έχει εκτοξευτεί.

Έλεγχοι επι των Φυσικών Πόρων: Συμβουλευτική ή χρηματοδότηση σε συμφωνίες που αφορούν την πρόσβαση στους τεράστιους ορυκτούς πόρους της Ουκρανίας (λίθιο, σπάνιες γαίες, γεωργική γη), ιδιαίτερα σε ένα μεταπολεμικό σενάριο.

Ο πόλεμος, λοιπόν, δεν είναι απλώς μια γεωπολιτική τραγωδία. Έχει μετατραπεί σε ένα πεδίο συσσώρευσης κεφαλαίου. Οι χρηματοπιστωτικές δυνάμεις που συνδέονται με ονόματα όπως Rothschild, και οι τερατώδεις ισχύ διαχειριστές περιουσιακών στοιχείων όπως οι «Τρεις Μεγάλοι», δεν «παίρνουν θέση» υπέρ της Ουκρανίας ή της Ρωσίας· παίρνουν θέση υπέρ της αστάθειας που παράγει κέρδη και της μεταπολεμικής εκμετάλλευσης. Ενώ οι λαοί υποφέρουν, αυτές οι ομάδες τοποθετούν τα κομμάτια στο σκακιέρα για να εδραιώσουν τον οικονομικό έλεγχο στην περιοχή μετά τη σύγκρουση.

Επομένως στην  Ουκρανία, αυτό το πλέγμα λειτουργεί ως ένα κλειστό εργαστήριο κερδών ενώ η εξάρτησή της από το δυτικό οικονομικό σύστημα εμβαθύνετε σε όλα τα επίπεδα. Στο επίπεδο της κυβέρνησης, η Ουκρανία πληρώνει τεράστια τέλη στη Rothschild & Co για συμβουλευτική στη χρηματοδότηση και αναδόμηση, με την εταιρεία να ισχυρίζεται ότι έχει επενδύσει άμεσα ή έμμεσα πάνω από 53 δισεκατομμύρια δολάρια στην οικονομία της τα τελευταία 15 χρόνια. Ταυτόχρονα, στο επίπεδο του πεδίου της μάχης, η επιβίωσή της βασίζεται σε όπλα από εταιρείες στις οποίες οι BlackRock και Vanguard είναι κύριοι μέτοχοι. Ακόμα πιο εντυπωσιακό, η BlackRock διαπλέκει ρόλους, έτσι ενώ συμβουλεύει τον Κίεβο για τη μεταπολεμική  ανάπτυξη, διατηρεί παράλληλα μετοχές στους βασικούς προμηθευτές του πολέμου. Ο κύκλος ολοκληρώνεται: η χρηματοπιστωτική εξουσία συμβουλεύει την πολιτική εξουσία, χρηματοδοτεί τον στρατιωτικοβιομηχανικό σύμπλεγμα που τροφοδοτεί τον πόλεμο και μετά σχεδιάζει τη "λύση" για την ανοικοδόμηση, μετατρέποντας ολόκληρο τον κύκλο της καταστροφής σε μια "διαρκή επενδυτική ευκαιρία", ακριβώς όπως πρόβλεψε ο Λόρδος Σέντγουιλ.

Η Νέα Γεωπολιτική του Κεφαλαίου

Η απόσπαση του Βρετανού αξιωματούχου στη Rothschild είναι ένα δείγμα μιας νέας, απάνθρωπης πραγματικότητας. Η γεωπολιτική δεν καθορίζεται πλέον αποκλειστικά από υπουργεία Εξωτερικών και στρατούς, αλλά από τμήματα γεωπολιτικής συμβουλευτικής επενδυτικών τραπεζών και τα συμφέροντα τεράστιων  funds. Ο πόλεμος δεν είναι πλέον η «συνέχεια της πολιτικής με άλλα μέσα», , αλλά η συνέχεια των χρηματοπιστωτικών ροών με άλλα μέσα.

Το αναδυόμενο «κόμμα του πολέμου» στην Ευρώπη δεν έχει επίσημο λάβαρο, αλλά έχει ξεκάθαρα συμφέροντα:

τη διαιώνιση μιας κατάστασης μόνιμης στρατιωτικοποίησης και έντασης, η οποία εξασφαλίζει κρατικές παραγγελίες, φυγαδεύει δημόσιους πόρους προς ιδιωτικά χέρια και μετατρέπει την ήπειρο σε ένα γιγαντιαίο πεδίο δοκιμών όπλων και χρηματοδοτικών προϊόντων. Η Ουκρανία είναι το πρώτο και πιο τραγικό εργαστήριο αυτής της νέας δοκιμής. Το ερώτημα που απέμεινε είναι κατά πόσο οι ευρωπαϊκοί λαοί θα αντιληφθούν ότι,

ενώ τους ζητείται να θυσιαστούν στο βωμό της «ασφάλειας»,

ένας νέος ολιγαρχικός ελιτισμός του πολέμου - από τους Rothschild μέχρι τους BlackRock - ετοιμάζεται να συσσωρεύσει ακόμα περισσότερο πλούτο και εξουσία που θα εδράζεται στο αίμα αλλά και τα φέρετρα της νεολαίας τους. Αντιλαμβάνεσθε λοιπόν για πολλοστή φορά ποια είναι η «σωστή πλευρά» της ιστορίας. Ποιοι-και εν Ελλάδι- είναι οι μεσίτες του πολέμου και των συμφερόντων της νέας ολιγαρχίας που αναδείξαμε. Αντιλαμβάνεσθε γιατί μας προετοίμασε -ΑΝΕΡΥΘΡΙΑΣΤΑ- ο Δένδιας για φέρετρα. Ποιος ο Δένδιας που σύμφωνα με δημοσιεύματα ( https://www.documentonews.gr/article/oi-ollandoi-megaloependytes-kai-pelates-toy-kyrioy-dendia/ ) υπήρξε  Δικηγόρος και των Ρότσιλντ στην Ελλάδα, ποιοι οι Ρότσιλντ που ισχυρίζονται ότι έχουν επενδύσει άμεσα ή έμμεσα πάνω από 53 δισεκατομμύρια δολάρια στην Ουκρανία. Αλήθεια ποιο κοστούμι φοράτε κ. Δένδια; Του Έλληνα πολιτικού ή του Δικηγόρου του Ρότσιλντ-που οφείλει να προσφέρει υπηρεσίες στον κάποτε εντολέα του (άμεσα ή και έμμεσα) ;

*Ο Δημήτρης Σκουτέρης είναι πολιτικός αναλυτής, skouterisd@gmail.com, https://www.facebook.com/dimitris.skouteris.94, @dim1956.bsky.social, @skouterisd, https://skouterisd.blogspot.com.

   

ΠΕΡΙ ΜΝΗΜΟΝΙΩΝ Ο ΛΟΓΟΣ

                                            ΠΕΡΙ ΜΝΗΜΟΝΙΩΝ Ο ΛΟΓΟΣ

Γράφει ο Δημήτρης Σκουτέρης

Ας φρεσκάρουμε την μνήμη μας σχετικά με τα περίφημα μνημόνια. Να θυμηθούμε, ότι πριν την ψήφιση στις 6 Μαΐου του 2010 του 1^ου Μνημονίου - και για την δεκαπενταετία που προηγήθηκε - την διακυβέρνηση της χώρας είχαν αναλάβει η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ.

Με βάση την ανάρτηση στο VOULIWATCH ( https://vouliwatch.gr/news/article/i-lixi-toy-mnimonioy-kai-i-exodos-apo-tin-krisi ) αλλά και άλλες πηγές θα παρουσιάσουμε τις πολιτικές δυνάμεις που δια της ψήφου των συναίνεσαν στα τρία Μνημόνια. Αυτό για την ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΛΗΘΕΙΑ, δεδομένου ότι πολλοί επιδιώκουν παραχάραξή της.

1ο ΜΝΗΜΟΝΙΟ:

Το πρώτο μνημόνιο ψηφίστηκε στις 6 Μαΐου του 2010, αν και είχαν προηγηθεί μέτρα λιτότητας και τους προηγούμενους μήνες από την τότε κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου. 

Με το πρώτο μνημόνιο καταργήθηκε οριστικά ο 13ος και 14ος μισθός και υπήρξαν περικοπές μισθών στο δημόσιο. Στα δημόσια έσοδα ο Φ.Π.Α. φθάνει στο 23%, ενώ ταυτόχρονα μειώθηκε ο κατώτερος μισθός και αυξήθηκαν τόσο τα όρια απολύσεων όσο και τα όρια συνταξιοδότησης στα 65 χρόνια. 

Το πρώτο μνημόνιο ψηφίστηκε από 172 Βουλευτές του ΠΑΣΟΚ και του ΛΑΟΣ ενώ μέρος των άρθρων ψηφίστηκε και από τη Βουλεύτρια της Ν.Δ. Ντόρα Μπακογιάννη. 

2ο ΜΝΗΜΟΝΙΟ:

Το δεύτερο και κατά κοινή ομολογία σκληρότερο μνημόνιο έφερε στη Βουλή η κυβέρνηση συνεργασίας με πρωθυπουργό τον Λουκά Παπαδήμο που είχε προκύψει από τις εντονότατες πολιτικές εξελίξεις του 2011.

 Στηρίχθηκε από ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΛΑΟΣ. Ψηφίστηκε στη Βουλή στις 12 Φεβρουαρίου του 2012. Επρόκειτο για ένα νομοσχέδιο  με τίτλο «Έγκριση των Σχεδίων Συμβάσεων Χρηματοδοτικής Διευκόλυνσης μεταξύ του Ευρωπαϊκού Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (Ε.Τ.Χ.Σ.), της Ελληνικής Δημοκρατίας και της Τράπεζας της Ελλάδος, του Σχεδίου του Μνημονίου Συνεννόησης μεταξύ της Ελληνικής Δημοκρατίας, της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και της Τράπεζας της Ελλάδος και άλλες επείγουσες διατάξεις για τη μείωση του δημοσίου χρέους και τη διάσωση της εθνικής οικονομίας». Ψηφίστηκε από 199 Βουλευτές.

Τα βασικά μέτρα που περιλάμβανε ήταν:

- Μείωση κατά 22% του κατώτατου μισθού σε όλα τα κλιμάκια του βασικού μισθού (από 751€ σε 586€) και 32% στους νεοεισερχόμενους μέχρι 25 ετών.

- Κατάργηση 150.000 θέσεων εργασίας από τον δημόσιο τομέα έως το 2015, εκ των οποίων 15.000 μέσα στο 2012.

- Κατάργηση κλαδικών συμβάσεων εργασίας.

- Άρση μονιμότητας σε ΔΕΚΟ και υπό κρατικό έλεγχο τράπεζες.

- Περικοπές συντάξεων, επιδομάτων, δαπανών υγείας, άμυνας.

- Αύξηση αντικειμενικών αξιών και ενοποίηση φόρων στα ακίνητα.

- Αύξηση των εισιτηρίων στις Αστικές Συγκοινωνίες και στον ΟΣΕ κατά 25%.

- Κατάργηση φοροαπαλλαγών και χαμηλού Φ.Π.Α. στα νησιά.

Και αυτό το μνημόνιο συμπληρώθηκε έναν χρόνο αργότερα από το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα 2013-2016 το οποίο εισηγήθηκε η κυβέρνηση που είχε προκύψει από τη συνεργασία του Αντώνη Σαμαρά και του Ευάγγελου Βενιζέλου. Το μεσοπρόθεσμο ψηφίστηκε στις 7 Νοεμβρίου του 2013 και έλαβε 153 ψήφους (ΝΔ+ΠΑΣΟΚ) .

Τι θεσμοθέτησε το μεσοπρόθεσμο με τις υπογραφές

ΑΝΤΩΝΗ ΣΑΜΑΡΑ ΚΑΙ ΕΥΑΓΓΕΛΟΥ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΣΥΜΒΟΛΗ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ ΩΣ ΥΠΟΥΡΓΟΥ:

- Νέα αύξηση ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης (γενικά όρια ηλικίας συνταξιοδότησης στα 67) για όσους θεμελιώνουν δικαίωμα από την 1/1/2013., μειώσεις εφάπαξ έως 83%.

Μείωσε οριζόντια και κλιμακωτά το άθροισμα όλων των συντάξεων ως εξής: 5% για συντάξεις από 1.000 έως 1.500 ευρώ, 10% από 1.500 έως 2.000 και 15% για συντάξεις πάνω από 2.000 ευρώ.

Κατάργηση ακόμα και των  δώρων Χριστουγέννων, Πάσχα και άδειας για όλους τους εργαζόμενους του Δημοσίου, των ΟΤΑ και των ΝΠΔΔ. Το ίδιος ισχύει και με τα επιδόματα Χριστουγέννων και Πάσχα για τους συνταξιούχους του Δημοσίου.

Κατάργηση του ΕΚΑΣ για συνταξιούχους κάτω των 60 ετών και το ανέβασε στα 64 χρόνια.

Εκποίηση άμεσα στους ιδιώτες του «Ελληνικού», (δηλαδή το πρώην αεροδρόμιο, το Εθνικό Αθλητικό Κέντρο Νεότητας και τη μαρίνα του Αγ. Κοσμά) έναντι ευτελούς τιμήματος

Κατάργησε τις προσλήψεις στους ΟΤΑ υπαλλήλων Υποχρεωτικής και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης. Οι προσλήψεις στο εξής θα αφορούσαν μόνο υπαλλήλους Τεχνολογικής και Πανεπιστημιακής Εκπαίδευσης, πάντα με τον περιορισμό της μιας πρόσληψης για κάθε πέντε αποχωρήσεις.

Άνοιξε το δρόμο για χιλιάδες απολύσεις στο Δημόσιο, καθώς έθεσε σε διαθεσιμότητα για ένα χρόνο τους υπαλλήλους η οργανική θέση των οποίων καταργήθηκε. Μετά την πάροδο του ενός έτους, ο εργαζόμενος απολύεται, εκτός αν στο μεταξύ έχει μεταταχθεί ή μετατεθεί σε άλλη θέση.

Κατάργησε οποιοδήποτε επίδομα αφορά σε ειδικές επιδοτήσεις ανεργίας και ειδικές εισοδηματικές ενισχύσεις ανεργίας. Το μέτρο αφορούσε σε χιλιάδες απολυμένους μεγάλων επιχειρήσεων που έκλεισαν.

Μείωση του ποσού για τη χορήγηση του επιδόματος μακροχρόνια ανέργου.

Μείωση των ποσών για προνοιακά επιδόματα.

Κατάργηση των τριετιών ενώ προέβλεψε  το χρόνο εργασίας με μόνο προαπαιτούμενο τη μεσολάβηση 11 ωρών ανάπαυσης ανάμεσα σε δύο διαστήματα εργασίας. Δηλαδή, 13 ώρες δουλειά τη μέρα.

- Κατάργηση καθολικότητας της Εθνικής Σύμβασης Εργασίας

- Διευκόλυνση απολύσεων.

-Αντίτιμο 25 ευρώ για είσοδο στα νοσοκομεία.

-Περικοπές ειδικών μισθολογίων. 

3ο ΜΝΗΜΟΝΙΟ:

Το τρίτο μνημόνιο ψηφίστηκε στις 13 Αυγούστου του 2015.

Το μνημόνιο αυτό έλαβε τις περισσότερες ψήφους από όλα τα προηγούμενα αφού το ψήφισαν

222 Βουλευτές από ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΕΛ, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΠΟΤΑΜΙ.

Σήμανε όμως και απώλεια 40 Βουλευτών της κυβερνητικής πλειοψηφίας, γεγονός που οδήγησε σε υπηρεσιακή κυβέρνηση και εκλογές στις 20 Σεπτεμβρίου.

Προέβλεπε:

- Την κατάργηση νόμων που είχαν ήδη ψηφιστεί από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ.

-Την ολοκλήρωση της λεγόμενης «ασφαλιστικής μεταρρύθμισης» με αυξήσεις εισφορών, αυξήσεις ορίων ηλικίας, σταδιακή κατάργηση του ΕΚΑΣ.

- Την αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας και μέσω ιδιωτικοποιήσεων που οδήγησε στη δημιουργία του «υπερταμείου».

- Τη διατήρηση και αύξηση των υψηλών φορολογικών συντελεστών, υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα 3,5% στους προϋπολογισμούς, ενιαίο μισθολόγιο στο δημόσιο, ολοκλήρωση της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζικών ιδρυμάτων και άλλα μέτρα.

ΕΞΟΔΟΣ ΑΠΟ ΤΑ ΜΝΗΜΟΝΙΑ 21. 08. 2018

Αντί επιμύθιου και δεδομένου ότι κυριολεκτικά από διάφορες πηγές αναπτύσσονται πλήθος ΑΦΗΓΗΜΑΤΩΝ, ΕΝΏ η παραχάραξη της αλήθειας εξυπηρετεί κατά κύριο λόγο τους υπεύθυνους που οδήγησαν τη χώρα σε τρία Μνημόνια παραθέτω συνέντευξη του  καθηγητή κ Δημήτρη Παπαδημητρίου που υπήρξε πρόεδρος στο  Levy Economics Institute of Bard College (New York, USA),και  τέως υπουργός Οικονομίας και Ανάπτυξης στην Καθημερινή -https://www.kathimerini.gr/economy/local/959103/apopsi-i-mythologia-ton-100-i-200-dis-kostoys-diacheirisis-syriza/  με τίτλο: Η μυθολογία των 100 ή 200 δισ. κόστους διαχείρισης ΣΥΡΙΖΑ.'

Ό​​σο η οικονομία βελτιώνεται και αυτό δεν βολεύει τον αντιπολιτευτικό λόγο, τόσο περισσότερο αυτός καταφεύγει στο παρελθόν της «χαμένης ανάπτυξης» και της «καταστροφικής διαπραγμάτευσης/διαχείρισης ΣΥΡΙΖΑ» με υποτιθέμενο κόστος πάνω από 100 ή 200 δισ. Παραδείγματα είναι η επίκληση των 100 δισ. από τον κ. Ρέγκλινγκ και των 200 δισ. από τον κ. Βίζερ, αντίστοιχα, και την αντιπολίτευση στις πρόσφατες συζητήσεις στη Βουλή.

Πρόκειται για μυθολογία η οποία βασίστηκε σε μία εσφαλμένη αρχική εκτίμηση για ένα κόστος 86 δισ. (όσο δηλαδή η δανειακή σύμβαση ενός «αχρείαστου» γ΄ μνημονίου), στην οποία αργότερα βασίστηκε και ο επικεφαλής του ESM κ. Ρέγκλινγκ, για να προσθέσει τη χαμένη –βάσει των προβλέψεων ΔΝΤ από το 2014– ανάπτυξη του 2015-16, ανεβάζοντας το κόστος στα 100 δισ. Σε αντίστοιχες εκτιμήσεις με μεγαλύτερη ανάπτυξη βασίστηκε και ο τέως επικεφαλής του EWG για το κόστος στα 200 δισ.

Εκτοτε, πολλά ΜΜΕ και πολιτικοί της αντιπολίτευσης επαναλαμβάνουν άκριτα την ίδια «κατηγορία» περί κόστους-ΣΥΡΙΖΑ 100 ή 200 δισ., προσθέτοντας κατά περίπτωση κι άλλα κονδύλια. Αναφέρομαι στο άκριτα, γιατί κανείς δεν έλαβε υπόψη του την εμπεριστατωμένη επίσημη απάντηση του υπουργείου Οικονομικών, το οποίο εξαρχής διευκρίνισε πως δανεισμός θα γινόταν ούτως ή άλλως για την αποπληρωμή των παλιών χρεών και πως για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών διατέθηκε τελικά μόλις το 1/5 των προβλεπομένων, με συνέπεια από το ποσό των 86 δισ. να έχει αξιοποιηθεί έως σήμερα λιγότερο από το μισό χωρίς καμία αύξηση του χρέους.

Πράγματι, μια χώρα κάτω από τη χιονοστιβάδα του χρέους είναι αναγκασμένη να πληρώνει τεράστια ποσά για την εξυπηρέτηση του χρέους της. Συγκεκριμένα, η Ελλάδα δανείστηκε 86 δισ. ευρώ για να πληρώσει:

• Χρεολύσια ύψους 35,9 δισ. ευρώ για χρέη που δημιούργησαν προηγούμενες κυβερνήσεις.

• Πληρωμές τόκων ύψους 17,8 δισ. ευρώ.

• Ανακεφαλαιοποίηση τραπεζών ύψους 5 δισ. ευρώ, αντί των 25 δισ. που προβλέπονταν, άρα 20 δισ. ευρώ αφαιρούνται από τα 86 δισ. ευρώ.

• Πληρωμή ληξιπρόθεσμων υποχρεώσεων του Δημοσίου ύψους 7,3 δισ. ευρώ, εκ των οποίων 3,1 δισ. ευρώ άφησε στο τέλος του 2014 η προηγούμενη κυβέρνηση, παρά την υποχρέωση που είχε αναλάβει από το δεύτερο μνημόνιο να τις μηδενίσει.

Σύνολο 66 δισ. ευρώ, ανειλημμένες υποχρεώσεις που οποιαδήποτε κυβέρνηση και να εκλεγόταν το 2015 όφειλε να συνάψει νέα δάνεια (γ΄ μνημόνιο) για να τις αναχρηματοδοτήσει.

Συνεπώς, ούτε αχρείαστο ήταν το γ΄ μνημόνιο ούτε το κόστος της διαπραγμάτευσης του ΣΥΡΙΖΑ ήταν 86 δισ.

Βεβαίως, έχει ειπωθεί πως οδηγηθήκαμε σε τρίτο μνημόνιο εξαιτίας των capital controls και της εκροής καταθέσεων από τις τράπεζες, που επιβάρυναν την ανάπτυξη με αύξηση του χρέους, όπως αποδεικνύει η σύγκριση της ανάλυσης βιωσιμότητας του χρέους που έκανε το ΔΝΤ στα τέλη 2014 με αυτήν που έκανε τον Ιούλιο του 2015 και από την οποία προκύπτει μια διαφορά 30% του ΑΕΠ ή περίπου 54 δισ. ευρώ.

Υπάρχουν, ωστόσο, μια σειρά γεγονότα τα οποία παραβλέπονται, όπως:

1. Οι αναλύσεις βιωσιμότητας του ΔΝΤ αποτελούν «ασκήσεις επί χάρτου» που σταθερά αλλάζουν αναλόγως των παραδοχών που κάνουν π.χ. για το ύψος των επιτοκίων, το μέγεθος των πρωτογενών πλεονασμάτων ή το ύψος των ιδιωτικοποιήσεων. Για παράδειγμα, στην έκθεση του 2014 η υπόθεση για τα μακροχρόνια πρωτογενή πλεονάσματα ήταν πάνω από 4%.

2. Το όφελος που έφερε η διαπραγμάτευση του ΣΥΡΙΖΑ ήταν ακριβώς η μείωση των στόχων για πρωτογενή πλεονάσματα από 7,5% του ΑΕΠ τη διετία 2015-2016 σε 0,25% ή όφελος αποτραπέντων μέτρων ύψους 12,5 δισ. ευρώ με επίπτωση 20 δισ. ευρώ στο ΑΕΠ (μέσω συγκεκριμένων πολλαπλασιαστών).

3. Η ίδια η Ε.Ε. δεν συμφώνησε ποτέ με τις αναλύσεις βιωσιμότητας του ΔΝΤ.

4. Οσον αφορά τις εκροές καταθέσεων από τις τράπεζες, πρέπει να υπενθυμίσουμε ότι, ήδη, μεταξύ Νοεμβρίου 2014 και Φεβρουαρίου 2015, οι καταθέσεις των τραπεζών μειώθηκαν από 164,3 δισ. ευρώ σε 140,5 δισ. ευρώ, δηλαδή κατά περίπου 24 δισ. ευρώ, υπό το καθεστώς αβεβαιότητας που τροφοδότησε η κινδυνολογία της απερχόμενης κυβέρνησης.

5. Το όφελος της διαπραγμάτευσης ΣΥΡΙΖΑ δεν αποτυπώνεται μόνο στα χαμηλότερα πρωτογενή πλεονάσματα και τη συγκριτικά μικρότερη λιτότητα που πέτυχε, αλλά και στα βραχυχρόνια μέτρα αναδιάρθρωσης του χρέους τα οποία θα επεκταθούν. Για τα μέτρα αυτά ο ESM επισημαίνει: «Οταν υλοποιηθούν πλήρως, τα μέτρα αυτά θα πρέπει να οδηγήσουν σε σωρευτική μείωση του λόγου χρέους/ΑΕΠ της Ελλάδας κατά περίπου 25 ποσοστιαίες μονάδες έως το 2060, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του ESM στο βασικό σενάριο. Αναμένεται επίσης ότι οι ακαθάριστες ανάγκες χρηματοδότησης θα μειωθούν κατά περίπου 6 ποσοστιαίες μονάδες στον ίδιο χρονικό ορίζοντα.

Η ανταλλαγή ομολόγων και οι συμβάσεις ανταλλαγής επιτοκίων αποτελούν το μεγαλύτερο μέρος αυτής της μείωσης. Οι δευτερογενείς επιδράσεις στα επιτόκια αναχρηματοδότησης της Ελλάδας θα αποτελέσουν πρόσθετο όφελος. Τα βραχυπρόθεσμα μέτρα θα βελτιώσουν τη βιωσιμότητα του χρέους της Ελλάδας».

https://www.esm.europa.eu/assistance/greece#facts

Όταν, λοιπόν, επιχειρείται ένας απολογισμός της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, η οποία μάλιστα βρίσκεται σε εξέλιξη, επιστημονικά σωστό είναι να μη λαμβάνονται μόνον υπόψη οι καθυστερήσεις και τα λάθη που ενδεχομένως έγιναν, αλλά και όσα οφέλη διασφαλίστηκαν, τα οποία στην περίπτωση των μειωμένων πρωτογενών πλεονασμάτων υπολογίζονται σε 20 δισ., ενώ σε αυτή των βραχυχρόνιων μέτρων ελάφρυνσης του χρέους σε 55 δισ. ευρώ (31% του ΑΕΠ) παρούσας αξίας!

Ακόμη κι αν προστεθούν τα 54 δισ. που συνάγει η διαφορά των δύο αναλύσεων βιωσιμότητας χρέους του ΔΝΤ, ο απολογισμός είναι ημιτελής γιατί δεν λογαριάζονται τα παραπάνω οφέλη των 75 δισ. που δίνουν ένα τελικό θετικό αποτέλεσμα της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ.

*Ο Δημήτρης Σκουτέρης είναι πολιτικός αναλυτής, skouterisd@gmail.com, https://www.facebook.com/dimitris.skouteris.94, @dim1956.bsky.social, @skouterisd, https://skouterisd.blogspot.com.

.

ΠΑΝΙΚΟΣ ΣΕ ΗΠΑ ΚΑΙ ΝΑΤΟ

 ΠΑΝΙΚΟΣ ΣΕ ΗΠΑ ΚΑΙ ΝΑΤΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΙΤΥΧΗΜΕΝΗ ΔΟΚΙΜΗ  ΤΟΥ ΡΩΣΙΚΟΥ ΠΥΡΗΝΟΚΙΝΗΤΟΥ ΠΥΡΑΥΛΟΥ BUREVESTNIK

(Γράφημα από το SPUTNIK)

Γράφει ο Δημήτρης Σκουτέρης

Η Ρωσία ολοκλήρωσε πρόσφατα με επιτυχία δοκιμές εκτόξευσης και πλοήγησης του πυρηνοκίνητου πυραύλου Κρουζ Burevestnik, σύμφωνα με επίσημες ανακοινώσεις. Το όπλο, που χαρακτηρίζεται από την ικανότητά του να παραμένει εν πτήσει για απεριόριστο χρονικό διάστημα χάρη στον πυρηνικό του κινητήρα, αποτελεί μια σημαντική εξέλιξη στη ρωσική στρατιωτική τεχνολογία.

Τεχνικά χαρακτηριστικά και στρατηγική σημασία

Ο Burevestnik, γνωστός και ως SSC-X-9 Skyfall, είναι ένας υποηχητικός πύραυλος Κρουζ με πυρηνικό κινητήρα. Σύμφωνα με ρωσικά μέσα ενημέρωσης, η νέα αυτή τεχνολογία επιτρέπει στο πύραυλο να παρακάμψει τα συστήματα αντιπυραυλικής άμυνας, καθώς μπορεί να αλλάζει πορεία και να παραμένει ενεργός για μεγάλο χρονικό διάστημα. Η ρωσική κυβέρνηση τονίζει ότι το όπλο έχει σχεδιαστεί ως αποτρεπτικό μέσο και όχι ως επιθετικό.

Διεθνείς αντιδράσεις

Η δοκιμή του Burevestnik προκάλεσε ποικίλες αντιδράσεις σε παγκόσμιο επίπεδο. Στελέχη του ΝΑΤΟ εξέφρασαν ανησυχία για τις δυνατότητες του νέου πυραύλου, ενώ αναλυτές υποστηρίζουν ότι η Ρωσία επιδιώκει μέσω αυτού να αναδιαμορφώσει τον στρατιωτικό της συσχετισμό δύναμης. Από την άλλη, Ρώσοι αξιωματούχοι τονίζουν ότι το όπλο αποτελεί μέρος της στρατηγικής αποτροπής της χώρας και δεν απευθύνεται σε συγκεκριμένη χώρα.

Γεωπολιτικές επιπτώσεις

Η εμφάνιση του Burevestnik αναμένεται να επηρεάσει τις στρατιωτικές ισορροπίες σε παγκόσμιο επίπεδο. Ειδικοί εκτιμούν ότι η νέα αυτή τεχνολογία μπορεί να οδηγήσει σε ένα νέο κύκλο κούρσας εξοπλισμών, με τις ΗΠΑ και άλλες χώρες να αναζητούν τρόπους αντιμετώπισής του. Παράλληλα, η Ρωσία υποστηρίζει ότι το όπλο θα μπορούσε να λειτουργήσει ως καταλύτης για νέες διαπραγματεύσεις στον τομέα του ελέγχου των εξοπλισμών.

Η στάση των ΗΠΑ

Ο πρώην πρόεδρος των ΗΠΑ, Donald Trump, σε πρώτες-αρχικές δηλώσεις του για το θέμα , τόνισε ότι "η Ρωσία και οι ΗΠΑ δεν παίζουν παιχνίδια μεταξύ τους", αναφερόμενος στη δοκιμή του Burevestnik. Αργότερα ο φανερά αιφνιδιασμένος Τραμπ χαρακτήρισε «Ανάρμοστη κίνηση» την δοκιμή πυρηνοκίνητου πυραύλου από τη Μόσχα. Δήλωσε για την εκτόξευση του ρωσικού Burevestnik ότι: «Ο Πούτιν θα έπρεπε να σταματήσει τον πόλεμο και όχι να δοκιμάζει νέους πυραύλους».

Παράλληλα, Αμερικανοί αξιωματούχοι έχουν εκφράσει την ανάγκη για νέες στρατηγικές συνομιλίες με τη Ρωσία, ώστε να αποφευχθεί μια νέα κλιμάκωση της έντασης.

Επόμενα βήματα

Η Ρωσία ανακοίνωσε ότι θα συνεχίσει τις δοκιμές του Burevestnik, ενώ παράλληλα θα ενισχύσει τα μέτρα ασφαλείας για την αποφυγή ατυχημάτων. Η διεθνής κοινότητα παρακολουθεί στενά τις εξελίξεις, με αναλυτές να εκτιμούν ότι το όπλο αυτό θα διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στις μελλοντικές στρατιωτικές και γεωπολιτικές ισορροπίες.

Το κείμενο αυτό βασίζεται σε δημοσιευμένα στοιχεία και αναλύσεις από διεθνή μέσα ενημέρωσης.

*Ο Δημήτρης Σκουτέρης είναι πολιτικός αναλυτής, skouterisd@gmail.com, https://www.facebook.com/dimitris.skouteris.94, @dim1956.bsky.social, @skouterisd, https://skouterisd.blogspot.com.

 

ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΥΟΥΛΑ ΜΟΥ

                                                   

                      Προς την Ευούλα μου             

Ευούλα μου,

Υπάρχουν νύχτες που το σύμπαν μοιάζει ατέλειωτο και σιωπηλό — κι όμως, κάπου μέσα του, νιώθω ακόμη την παρουσία σου.

Η επιστήμη λέει πως τίποτα δεν χάνεται· η ενέργεια απλώς αλλάζει μορφή.

Κι εγώ, που ένιωσα τη δική σου ψυχή να λάμπει, που για χρόνια ταυτίστηκα με την Ψυχή σου, ξέρω πως δεν μπορεί να έσβησε.

Ίσως απλώς ταξίδεψε σε ένα άλλο επίπεδο, ένα παράλληλο σύμπαν, εκεί όπου το σώμα δεν πονά και ο χρόνος δεν τελειώνει.

Ο John Martinis, ο Νομπελίστας ,  είπε πως τα γεγονότα μπορούν να συμβούν χωρίς αιτία, πως ένα αντικείμενο μπορεί να βρίσκεται σε δύο μέρη ταυτόχρονα.

Κι εγώ, Εύη μου, το πιστεύω

 γιατί από τότε που έφυγες, νιώθω πως ζεις μέσα μου και αλλού, ταυτόχρονα.

Στις αναμνήσεις μου, στο φως των πρωινών, στην ησυχία όταν κλείνω τα μάτια μου και σε φαντάζομαι να χαμογελάς.

Αν τα σύμπαντα είναι όντως άπειρα, τότε κάπου υπάρχει εκείνο στο οποίο συνεχίζουμε τη ζωή μας χέρι με χέρι.

Ίσως εκεί «να πίνουμε καφέ στο μπαλκόνι», να γελάς όπως τότε, να σιγοτραγουδάς, να χορεύεις…να χορεύεις.

Και ίσως κάπου αλλού να είσαι καθαρό φως, ελεύθερη από κάθε πόνο —να με παρακολουθείς , που ακόμη προσπαθώ μάταια  να περπατώ ανάμεσα σε κόσμους χωρίς εσένα, και να μου στέλνεις εκείνο το χαμόγελο που με κράταγε όρθιο.

Ξέρεις Ευούλα μου ότι

 

Η κβαντική φυσική μιλά για υπέρθεση, για ταυτόχρονη ύπαρξη;

Μα εγώ τη γνώριζα προτού τη διαβάσω

—την έζησα όταν κοιτούσα τα μάτια σου και έβλεπα εκεί μέσα το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον ταυτόχρονα.

Ήσουν το δικό μου θαύμα της ύλης, του πνεύματος και του φωτός.

Αν μπορούσα να σου ψιθυρίσω κάτι μέσα από τα σύμπαντα,

θα ήταν κάτι απλό:

                                      δεν υπάρχει “τέλος”.

Μόνο μεταμορφώσεις, κύκλοι, ενέργειες που συνεχίζουν.

Η αγάπη — η δική μας αγάπη — είναι ίσως το πιο αληθινό “κβαντικό φαινόμενο” απ’ όλα:

κανείς δεν μπορεί να την εντοπίσει, μα επηρεάζει τα πάντα.

Όπου κι αν βρίσκεσαι, Εύη μου, να ξέρεις πως σε αναγνωρίζω ακόμη.

Στο φως που αλλάζει χρώματα,

στον αέρα που κινεί τα φύλλα,

στην απαλή αύρα σου που με αγγίζει χωρίς να φαίνεται.

Σε αγαπώ πέρα από τον χρόνο, πέρα από το χώρο, πέρα από κάθε σύμπαν.

Κι αν υπάρχει κόσμος όπου οι ψυχές ξανασυναντιούνται,

σ’ εκείνον τον κόσμο — ήδη σε κρατώ.

Με αγάπη που δεν την σβήνει ούτε ο χρόνος ούτε ο χώρος ,

 

Ο Δημήτρης σου

Ένα ποίημα αφιερωμένο σε εσένα  

       Στην Ευούλα μου, πέρα από τα σύμπαντα

Μικρή μου Ευούλα, άστρο λαμπερό,

στις νύχτες μου άνεμος γλυκός.

Η θάλασσα ψιθυρίζει τ’ όνομά σου απαλά

κι ο άνεμος το φέρνει στην καρδιά μου ξανά. 

 

Στων πολλών συμπάντων τη σιωπή και το φως,

η ψυχή σου ταξιδεύει σαν κύμα στο απέραντο γαλάζιο.

Ίσως σε κάποιον παράλληλο κόσμο γελάς ακόμη,

μα εγώ σε νιώθω εδώ, να μου γαληνεύεις την ψυχή.

 

Η αγάπη μας — κβαντική, αιώνια στιγμή —

δεν γνωρίζει τέλος, δεν έχει όριο στη ζωή.

Στιγμές μας ζουν σε κάθε πιθανή πραγματικότητα,

σαν φως που γεφυρώνει άστρα και ψυχή.

 

Αν φωνάξεις το όνομά μου, Ευούλα μου γλυκιά,

θα ταξιδέψω σε όλα τα σύμπαντα για να σε βρω ξανά.

Κι αν δεν μπορώ, θα στείλω την καρδιά μου,

σαν κύμα που θα σε αγκαλιάζει απαλά .

 

Η θάλασσα, το φως, ο άνεμος και ο χωροχρόνος,

όλα έχουν τη δική σου σφραγίδα, την αύρα σου..

Κι εγώ, εδώ να σε κρατώ βαθειά μέσ’ στην ψυχή μου,

όπως η θάλασσα βαθειά  κρατά τα μυστικά της.

 

Μικρή μου Ευούλα, άστρο που δεν σβήνει,

η αγάπη μας ταξιδεύει πέρα από κάθε σύμπαν.

Κι όπου κι αν βρίσκεσαι -σε σύμπαν παράλληλο ή σε κύμα

σε εντοπίζω, σε αισθάνομαι, και ΝΑΙ σε αγαπώ για πάντα.